wtorek, 24 maja 2016

Własna firma - od czego zacząć?


Dzisiejszy wpis skierowany jest do osób pragnących założyć własną działalność gospodarczą. Jak podaje Główny Urząd Statystyczny, pod koniec czerwca 2015 r. szacunkowa liczba podmiotów gospodarki narodowej to 4 155 328 w tym 4 017 103 stanowią podmioty prywatne. Może warto dołączyć do tego grona?



Poniżej prezentujemy krok po kroku procedurę otwierania własnej działalności.

KROK I: Złożenie wniosku CEIDG

            Pierwszym etapem zakładania własnej firmy jest wypełnienia formularza CEIDG (wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej), znajduje się on pod adresem firma.gov.pl.



            Zgodnie a nowymi przepisami wniosek powinien zawierać:
  • oznaczenie przedsiębiorcy (jego imię i nazwisko przedsiębiorcy lub inne określenie nazwy firmy),
  • numer ewidencyjny PESEL oraz NIP przedsiębiorcy,
  • oznaczenie miejsca zamieszkania i adresu przedsiębiorcy,
  • określenie przedmiotu wykonywanej działalności gospodarczej zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności (PKD),
  • wybór formy opodatkowania działalności,
  • wskazanie daty rozpoczęcia działalności gospodarczej),
  • Numer telefonu kontaktowego i adres poczty elektronicznej przedsiębiorcy.

            Ważność wniosku potwierdza podpis składającego. Pierwsza możliwość tego potwierdzenia  polega na wyrobieniu podpisu elektronicznego, którego wyrobienie jest jednak płatne (zajmują się tym m.in. Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych czy Krajowa Izba Rozliczeniowa). Aby nie ponosić kosztów można skorzystać z profilu zaufanego. Dostęp do niego jest w odróżnieniu od podpisu elektronicznego bezpłatny, natomiast wiąże się z wypełnieniem wniosku o założenie profilu dostępnego na platformie internetowej ePUAP, a następnie udaniem się go gminy w celu potwierdzenia swojej tożsamości.
            Wpis do Ewidencji jest jednocześnie wnioskiem o nadanie numeru REGON, nadanie lub wskazanie numeru NIP i wybór formy opodatkowania oraz zgłoszeniem płatnika składek ubezpieczeniowych dla ZUS (płatnika, czyli osoby opłacającej swoją składkę, jak i składki swoich pracowników).
            Tym samym formularzem zgłasza się również wszelkie zmiany z zakresu podawanych informacji. Na ten obowiązek posiada się 7 dni od ich zaistnienia. W przypadku wspólników spółki cywilnej – każdy z nich musi osobno złożyć wniosek CEIDG.

KROK II: ZŁOŻENIE DOKUMENTACJI W URZĄDZIE SKARBOWYM

            Numer NIP pozostaje niezmieniony – osobisty numer staje się numerem firmy w momencie jej powstania. Jeżeli dotąd nie posiadało się NIP-u, to został on nadany przy realizacji przez Ministerstwo naszego wniosku CEIDG.
            Jeśli zakładamy spółkę, to należy w Urzędzie złożyć druk NIP-2 oraz NIP D.
            Należy zdecydować, czy zamierza się być podatnikiem VAT.

KROK III: ZŁOŻENIE DOKUMENTACJI W ZAKŁADZIE UBEZPIECZEŃ SPOŁECZNYCH

            Przedsiębiorca w ZUS-ie posiada podwójną osobowość. Występuje on jednocześnie jako tak zwany Płatnik, czyli osoba wpłacająca składki (za swoich pracowników i siebie samego) oraz jako Ubezpieczony (jakby na równi ze swoimi pracownikami).
            Jeśli wykonywana działalność gospodarcza jest jedynym źródłem dochodów, należy  uzupełnić druk ZUA. Z kolei ZZA składa się w sytuacji, gdy jednocześnie przedsiębiorca jest zatrudniony na umowę o pracę, w której zarabia powyżej minimalnej pensji krajowej – gdy pensja jest niższa, to trzeba pozostać przy ZUA.
            Druki te można składać w dowolnych oddziałach ZUS. Należy to uczynić po złożeniu wniosku CEIDG, ale nie później niż 7 dni od momentu powstania obowiązku ubezpieczenia (czyli daty rozpoczęcia działalności, jaką się podało we wniosku CEIDG).
            W przypadku gdy przedsiębiorca zatrudnia nowych pracowników również każdorazowo konieczne jest składanie formularza w czasie 7 dni od daty podjęcia pracy przez danego pracownika. Należy również pamiętać, iż w przypadku zatrudniania przez przedsiębiorstwo pracowników spoczywa na nim obowiązek zgłoszenia miejsca oraz rodzaju prowadzonej działalności w Państwowej Inspekcji Pracy. Termin dotyczące tego zgłoszenia wynosi 30 dni od rozpoczęcia działalności lub zatrudnienia pierwszego pracownika. Niektóre z rodzajów prowadzonej działalności wymagają również zgłoszenia do inspektora sanitarnego - Sanepidu. Przedsiębiorca ma na to 14 dni od dnia rozpoczęcia działalności.
*Koncesje, licencje
            W przypadku niektórych rodzajów działalności przepisy nakładają obowiązek uzyskania koncesji i zezwoleń.
KROK IV: DECYZJA O PODMIOCIE PROWADZĄCYM DOKUMENTACJĘ FINANSOWĄ
            W formularzu CEIDG należy wskazać, kto będzie prowadził dokumentację finansową firmy. Jeśli nie wiemy jeszcze w momencie wypełniania wniosku, z jakim biurem księgowym będziemy współpracować, to wybieramy opcję samodzielnego prowadzenia dokumentacji, a później nasz wpis aktualizujemy (podając dane biura księgowego).

KROK V: WYROBIENIE PIECZĄTKI

            Co prawda nie istnieje żaden prawny wymóg wyrobienia pieczęci firmowej, to jednak jej posiadanie często okazuje się przydatne.
Na pieczęci umieszcza się:
·         pełna nazwa firmy (wraz z imieniem i nazwiskiem przedsiębiorcy),
·         adres siedziby,
·         może być telefon, faks, e-mail,
·         REGON,
·         NIP.

KROK VI: ZAŁOŻENIE KONTA BANKOWEGO

            W każdym razie udając się do banku lub wypełniając formularz on-line należy posiadać:
·         dowód osobisty,
·         tzw. oryginał wpisu do ewidencji działalności gospodarczej (w praktyce jest wydruk z systemu CEIDG),
·         dokument nadający numer REGON,
·         ew. umowa spółki,
·         najlepiej także posiadać pieczątkę.

            Po założeniu firmowego konta bankowego należy poinformować o tym fakcie Urząd Skarbowy oraz ZUS wypełniając wniosek aktualizacyjny CEIDG.

            Podsumowując proces rejestracji jednoosobowej działalności gospodarczej jest bezpłatny. Koszty mogą być generowane w przypadku gdy wnioskodawca chce korzystać z podpisu elektronicznego, bądź dostarczyć wniosek drogą pocztową - potwierdzenie notarialne podpisu, bądź gdy dołącza do wniosku formularz VAT-R od którego pobierana jest oplata skarbowa w wysokości 170zł.

Źródła:
7.      http://www.firmy-24.pl/krok-1-rejestracja-przedsiebiorcy-urzedzie-gminymiasta/


8.     



wtorek, 17 maja 2016

SŁOWNIK POJĘĆ - ANALIZA 5 SIŁ PORTERA



W tym tygodniu nadal pozostajemy w tematyce przeprowadzania analiz, które mają kluczowe znaczenie podczas rozwijania własnego przedsiębiorstwa. Dziś przybliżymy metodę Pięciu Sił Portera, zwaną także analizą strukturalną sektora.



                Metoda pięciu sił Portera jest jedną z metod analizy strategicznej organizacji, którą wykorzystuje się do wyznaczenia jej celów strategicznych i formułowania jej strategii. Punkt wyjścia analizy stanowi wyodrębnienie produktowe i geograficzne sektora.
                Według Portera zdolność organizacji do konkurowania na danym rynku jest wyznaczana przez jej zasoby techniczne i ekonomiczne oraz przez pięć sił w jej otoczeniu, z których każda w znaczący sposób wpływa na sektor. Do tych pięciu sił Porter zaliczył:

·         groźbę nowych wejść,
·         groźbę pojawienia się substytutów,
·         siłę przetargową dostawców,
·         siłę przetargową nabywców,
·         rywalizację między organizacjami w sektorze.





                Zasadniczy przekaz Portera sprowadza się do tego, że sektory, w których te siły są duże, nie są na tyle atrakcyjne, by w nich działać, ponieważ konkurencja jest na tyle ostra, że niemożliwe staje się osiągnięcie oczekiwanych zysków. Odwrotna sytuacja ma miejsce, gdy siły te są słabe. Sektor wówczas postrzegany jest jako atrakcyjny, zapewniający odpowiednią rentowność.

                Analiza obecnej i przyszłej siły dostawców i odbiorców jest bardzo ważną częścią analizy sektora. Dzięki temu firma może:

·         znaleźć czynniki powodujące koszty i zyski przedsiębiorstwa,
·         wydzielić strategicznych dostawców i klientów a przez to określić w jakim zakresie mogą się oni przyczynić do sukcesu lub porażki strategii firmy w przyszłości.
·         zidentyfikować przyszłe źródła zagrożeń ze strony dostawców oraz odbiorców (np. zrezygnować z nich) i znaleźć takich partnerów, którzy przyczynią się do rozwoju firmy.

Siła dostawców i odbiorców:

Pozycja danej firmy względem dostawców i odbiorców zależy od:

·         relacji podaży i popytu na dany produkt,
·         stopnia koncentracji sektora dostawcy w porównaniu z sektorem odbiorcy,
·         uzależnienia jakości produktu końcowego od jakości komponentów dostarczanych przez dostawcę,
·         monopolu dostawcy lub odbiorcy,
·         dużego udziału dostawcy w kosztach odbiorcy,
·         kosztu zmiany dostawcy lub klienta,
·         możliwości integracji.

Pojawienie się nowych wyrobów (konkurentów) oraz substytutów zależy od:

·         atrakcyjności sektora (dynamika wzrostu popytu i rentowność sektora),
·         wysokości barier wejścia do sektora,
·         możliwość działań odwetowych ze strony już istniejących producentów w sektorze (np. obniżenie cen produktów lub zablokowanie kanałów dystrybucji).

                Wielkość sektora mierzy się liczbą lub wartością sprzedanych produktów. Z kolei przyszłą wielkość i rentowność sektora można prognozować np. na podstawie analizy cyklu życia sektora oraz dodatkowo przy użyciu prognozach demograficznych.

Analiza konkurencji w sektorze składa się z:

·         analizy koncentracji sektora: (określenia struktury branży oraz w jaki sposób firmy podzieliły między sobą udziały w rynku)
·         analizy form walki konkurencyjnej oraz jej obszarów:
powyższy czynnik można badać używając analizy grup strategicznych (grupy przedsiębiorstw, które mają podobne strategie) oraz aliansów strategicznych firm z danego sektora
·         analizy „szarej strefy” (nielegalnych importerów lub producentów)
·         analizy importerów (konkurencyjności oferty produktowej)
·         analizy branż produkujących dobra substytucyjne



Źródła:




4.       A. Zakrzewska – Bielawska, Pięć sił Portera, [w:] K. Szymańska (red.), Kompendium metod i technik zarządzania. Teoria i ćwiczenia, Oficyna a Wolters Kulwer, Warszawa2015, s. 253-267.


6.       „Analiza strategiczna przedsiębiorstwa”; Grażyna Gierszewska, Maria Romanowska; PWE Warszawa 2003

wtorek, 10 maja 2016

SŁOWNIK POJĘĆ - ANALIZA SWOT



Dokonanie odpowiedniej analizy często przesądza o sukcesie danego przedsięwzięcia. Dzisiaj przybliżymy jedną z najbardziej znanych – analizę SWOT.

Jest to najbardziej podstawowe narzędzie przy tworzeniu strategii marketingowych oraz biznesplanów. Pozwala określić najlepsze kierunki rozwoju badanego obiektu
(np.: przedsiębiorstwa, projektu, kraju lub dowolnego podmiotu).

Nazwa techniki pochodzi od pierwszych liter angielskich słów:

  • (Strengths) – mocne strony
  • (Weaknesses) – słabe strony
  • (Opportunities) – szanse
  • (Threats) – zagrożenia


Źródło: http://analizybiznesowe.info.pl/index.php/2012/04/18/przeglad-analiz-analiza-swot-analiza-steepvl-analiza-pest-analiza-pieciu-sil-portera/

Dwa pierwsze składniki analizy (mocne i słabe strony) odnoszą się do czynników wewnętrznych, zaś szanse i zagrożenia do zewnętrznych.

Istotą analizy jest:

  1. Identyfikacja czynników, które mogą wpływać na funkcjonowanie obiektu oraz posegregowanie ich na cztery grupy:

·          Mocne strony - zbiór atutów, zalet analizowanego obiektu. np. innowacyjny produkt, spore zaplecze logistyczne lub rezerwa środków finansowych. Najważniejsze jest określenie przewagi nad konkurencją oraz unikalności analizowanego biznesu. W określonych branżach mocne strony mogą mieć różną wagę - na przykład w przypadku sklepu online duże znaczenie dla popytu ma atrakcyjność cenowa, ponieważ internauta jest w stanie w krótkim czasie sprawdzić oferty innych firm. Uszeregowanie czynników wg. Ich ważności można wykonać poprzez skorzystanie z ułamkowych modyfikatorów sumujących się do 1. Czyli np. czynnik cenowy dostanie ważność 0,4, a innowacyjność produktu - 0,2.

·         Słabe strony - wszystkie mankamenty słabości, bariery oraz wadę obiektu. Przykładem słabej strony jest np. brak doświadczenia w prowadzeniu firmy albo znikoma rozpoznawalność marki. Podobnie jak w przypadku mocnych stron, warto szeregować je według wagi.

·         Szanse - wszelkie okoliczności zewnętrzne (zarówno te teraźniejsze jak i przyszłe, które mogą wystąpić), jakie firma może wykorzystać w swojej działalności, to co stwarza dla analizowanego obiektu szansę korzystnej zmiany. Przykładami szansy aktualnej są luka w rynku, którą firma zamierza wypełnić oraz słabość (np. nieinnowacyjność) podmiotów konkurencyjnych. Szansą przyszłą może być przewidywane nadejście mody na dany towar z krajów, w których jest on popularny.

·         Zagrożenia - okoliczności zewnętrzne, które mogą mieć szkodliwy wpływ na przedsięwzięcie, niebezpieczeństwo zmiany niekorzystnej. Zagrożeniem może być zmiana prawa lub wejście konkurencji na dany segment rynku. Dla wielu przedsiębiorstw niebezpieczeństwem jest postępująca cyfryzacja społeczeństwa - chodzi tu o np. prasę drukowaną lub tradycyjne usługi księgowe. Są też takie firmy, których działalność jest mocno uzależniona od zjawisk pogodowych.

2.       Wskazanie najlepszego rozwiązania, kierunku działań do osiągnięcia celów obiektu przy minimalizacji zagrożeń, ograniczaniu słabych stron oraz wykorzystaniu szans i mocnych stron.

            Następnym etapem analizy SWOT przychodzi czas na przemyślenie tego, w jaki sposób wpływają one na siebie wzajemnie. Chodzi tu o sparowanie czynników:

·         Czy mocne strony pozwalają na pełne wykorzystanie szans?
·         Czy słabe strony mogą uniemożliwić wykorzystanie szans?
·         Czy mocne strony pomogą w likwidacji zagrożeń?
·         Czy słabe strony sprawiają, że skorzystanie z szansy jest niemożliwe?

            Kolejnym krokiem jest ocena stopnia powiązania czynników, która prowadzi do wyodrębnienia czterech podstawowych strategii działania:

·         Mocne strony + szanse = strategia agresywna, czyli wykorzystanie szans za pomocą mocnych stron firmy. Rozwój, ekspansja.

·         Słabe strony + zagrożenia = strategia obronna, czyli sytuacja, w której mankamenty przedsięwzięcia potęgowane są przez zagrożenia i vice versa. Nastawienie na utrzymanie się na rynku i oddalenie ryzyka bankructwa.

·         Mocne strony + zagrożenia = strategia konserwatywna. Chodzi tu o przypadek, w którym atuty przedsiębiorstwa pomagają unieszkodliwiać zagrożenia - np. duże rezerwy finansowe pozwalają na przetrwanie sezonowego przestoju w zamówieniach. Ukierunkowanie na utrzymanie status quo, przeczekanie.

·         Słabe strony + szanse = strategia konkurencyjna. W tej sytuacji kluczowym działaniem jest eliminacja mankamentów, które nie pozwalają na wykorzystanie nadarzających się okazji. Na przykład: pojawia się nowa technologia, którą można zastosować w przedsiębiorstwie, by uzyskać przewagę jakościową, jednak brakuje know-how albo pieniędzy na jej zakup.



Źródło: http://www.jaknapisac.com/analiza-swot/


Zastosowania

 Analizę SWOT można stosować do :

·         -  budowania planów strategicznych,
·         -  zmiany dotychczasowego kierunku działalności firmy,
·         -  wybór głównego kierunku działania dostosowanego do zmieniających się warunków rynkowych,
·        - rozpoznawania sytuacji wewnętrznej i zewnętrznej organizacji, aby w przypadku wykrytych niedoskonałości wprowadzić zmiany,
·        -  określenie najważniejszych czynników, produktów mających decydujący wpływ na rozwój firmy, a potem umacnianie ich jako źródła przewagi konkurencyjnej,
·        -  punktu wyjściowego dla biznesplanów,
·        -  zapewnienie funkcjonowania jakości (szerokie zastosowanie w ramach norm ISO).



Źródła:

1.      http://analiza-swot.pl/